Holland en Turkije, heel de wereld is 1 platteland “Hollanda ve Türkiye, tüm dünya aynı ülke
Na een lange winter zijn in Centraal Anatolië de eerste voorbereidingen voor het zaaiseizoen gestart. In wat ook wel 'de graanschuur van Turkije' genoemd wordt ronken de trekkers kris-kras door het uitgestrekte landschap, stalmest wordt uitgereden en stoppels verbrand en ondergeploegd om de bodemvruchtbaarheid te verbeteren, de eerste ‘donum’ (10 donum = 1 hectare) liggen al klaar om ingezaaid te worden met ‘bugday’ (tarwe).
In de laatste 5 jaar werd in Turkije tussen de 18 en 21 miljoen ton tarwe per jaar geoogst, vrijwel volledig bestemd voor binnenlands gebruik. Turkije importeert daarnaast ook tarwe speciaal voor de pastaproductie. De boeren hopen zoals altijd ook dit jaar op een goede oogst. Maar anders dan in andere jaren is dat tijdens de korte pauzes dit jaar niet het belangrijkste gespreksonderwerp.
Gewapend met een woordenboek en een bekende vertaalapp op de GSM bezocht ik dit weekeinde Haymana Yaylasi, een uitgestrekt gebied zo'n dikke 100 kilometer ten zuiden van Ankara. Gelukkig per 4WD, want al snel veranderde de smalle asfaltweg met keien en kuilen bezaaid parcours.
Omdat dit gebied bekend staat als 'hardcore AKP land' dat bewoond wordt door zogenoemde 'Zwarte Turken', conservatieve aanhangers van de huidige regering, was ik voorbereid op de nodige reacties als ik me in deze tijden als Nederlander bekend zou maken. De vuurproef vond plaats in een theehuis dat binnen en buiten behangen was met vlaggen waarop 'Evet' (het Turkse woord voor 'Ja') stond en allerlei posters met daarop de Turkse President. Na een thee met pide (brood met sesamzaad) en sprekend met handen en voeten begreep ik dat van de trekkers die buiten stonden die van John Deere ieders favoriet was.
Toen kwam de vraag. “Waar kom je eigenlijk vandaan?”. “Ik kom uit 'Hollanda' en werk in Ankara op de Nederlandse Ambassade”. De reactie was op z’n zachtst gezegd nogal onverwacht.
"You are famous in my country!". Meteen daarna werd nog meer thee ingeschonken en de boeren vertelden dat de paar 'Inek Hollanda' die zij hadden - waarover een week eerder in de Nederlandse en Turkse media berichten waren verschenen dat Turkije er een veertigtal zou uitwijzen - de beste koeien ter wereld waren. Met gemiddeld zo’n 4000 kilo melk per jaar haalde hun productie het niet bij de Nederlandse, maar tevreden waren ze. Na beloofd te hebben nog een keer terug te komen als de tarwe op de velden stond, vertrok ik retour naar Ankara. Onderweg realiseerde ik me dat er tussen landen soms veel politieke spanningen ontstaan, maar dat wereldwijd de boeren wel beter weten dan zich daar druk over te maken. "Hollanda ve Türkiye, tüm dünya aynı ülke", Holland en Turkije, heel de wereld is één platteland.
En op dat Turkse platteland liggen voor Nederlandse bedrijven altijd kansen. Welke? Neem contact op met het Landbouwteam van de Nederlandse Ambassade in Ankara via ank-lnv@minbuza.nl